.Vassilikos

Είναι πολλές οι μουσικές που με κάνουν να συγκινούμαι. Eίναι ελάχιστα, όμως, τα τραγούδια που με κάνουν να δακρύζω...Πλέον μπορώ να παραδεχτώ πως το Famous Blue Raincoat με έχει κάνει να μελαγχολήσω και να δακρύσω περισσότερο από πολλά άλλα τραγούδια, ενώ το cd το έχω κάτι παραπάνω από έναν μήνα!

Eξίσου μαγικά είναι όλα τα τραγούδια του δίσκου, πράγμα δύσκολο για τα δισκογραφικά φαινόμενα της εποχής. Από άποψη ενορχήστρωσης, τα τραγούδια είναι αγνώριστα. Το You Are My Destiny θυμίζει λίγο διασκευοποιές προσπάθειες των Μuse χωρίς σε καμία περίπτωση να πέφτει στο αδίκημα της αντιγραφής, τα Sealed With A Kiss και Dream a Little Dream of Me είναι άνετα το σάουντρακ του έρωτά σας, ενώ στα I Who Have Nothing και Nature Boy μπορείς να κοιτάξεις απο την κλειδαρότρυπα και να μπείς λίγο πιο βαθιά στην εσωστρέφεια του έργου του Βασιλικού.

Στο μουσικό κομμάτι , ορισμένα τραγούδια ακολουθούν μονοπάτια -φωνητικά και ενορχηστρωτικά- γνωστά από τους Raining Pleasure ενώ άλλα περιέχουν πιο ηλεκτρονικές «ενέσεις» και trip hop ψήγματα. Όλος ο δίσκος είναι ένα μωσαϊκό ήχων. Αυτό όμως που χαρακτηρίζει το Vintage είναι τα συναισθήματα. Απογοήτευση , έρωτας , κατάθλιψη , απόγνωση και ξανά έρωτας είναι τα κομμάτια αυτού του πάζλ. Τα τραγούδια , παντελώς απογυμνωμένα από το δισκογραφικό τους παρελθόν δεν είναι εύκολο να τα συγκρίνουμε με τις αρχικές τους εκδοχές… όποιος το κάνει θα χάσει πολλά!

Στο εσωστρεφές αυτό εγχείρημα , ο Vassilikos πασχίζει, σε μία κρίση ειλικρίνιας, να μας πεί κάτι, να επικοινωνήσει και αποδεικνύει για άλλη μιά φορά πως είναι ένα από τα κορυφαία ταλέντα που μας απέμειναν.

Η Ανάγκη για Δημιουργία

Το Vintage ξεκίνησε πέρυσι στην Γερμανία σε μια δύσκολη για τον ίδιο περίοδο. «Είχα ένα πρόβλημα υγείας και γενικότερα δεν ήμουν πολύ καλά! Ήθελα να μουσικοθεραπευτώ. Ήταν μια διαδικασία πολύ προσωπική και ήθελα να είμαι παντελώς μόνος μου. » Αυτό άλλωστε αποτυπώθηκε και στον ήχο του δίσκου. «Πιστεύω ότι είμαι άνθρωπος με ικανοποιητικές ποσότητες μελαγχολίας και μοναξιάς πάνω του».

Και ύστερα μπήκε στο στούντιο. «Είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο εκείνη την περίοδο. Πήρα τηλέφωνο τον Clive Martin (Puressence, Rosebleed, The Cure, Thom Yorke, Queen και δεν συμμαζεύεται)... και του είπα ότι θέλω να ηχογραφήσω χωρίς να ξέρω τί. Ήρθε στην Γερμανία και μπήκαμε στο studio. Ο Clive στην κονσόλα και εγώ με ένα σωρό όργανα δίπλα μου να αυτοσχεδιάζω» Μέσα στους αυτοσχεδιασμούς ακούστηκε και μια ακουστική εκτέλεση του Across the Universe. Μετά από παρότρυνση του Clive Martin οι ακουστικές εκτελέσεις συνεχίστηκαν «αν ακούσεις την πρώτη ηχογράφηση θα τον ακούσεις να μου φωνάζει να παίξω και άλλα τέτοια τραγούδια!(Γέλια)» Ύστερα από περίπου πενήντα διασκευές και πολλούς αυτοσχεδιασμούς κατέληξαν. «Καταλάβαμε ότι η ψυχοθεραπεία μου είχε εξελιχθεί σε έναν δίσκο! Επανήλθα, λοιπόν, στην Αθήνα και πήρα σβάρνα τις δισκογραφικές»

Το Vintage. . . 
…είναι αυθόρμητο και αληθινό. «Αν έπρεπε, θα το αφιέρωνα σε όλες τις μειονότητες του κόσμου…». Είναι, επίσης, πολύ δύσκολο να διαλέξεις αγαπημένο τραγούδι...«Μην με ρωτάς! Δεν νομίζω ότι μπορώ να απαντήσω! Εχθές ήταν το Famous Blue Raincoat, σήμερα το The Man I Love, αύριο δεν ξέρω...Προσπαθώ να μην το ακούω πολύ για να μην το βαρεθώ(Γέλια)»

Και από έμπνευση; «Η έμπνευση έρχεται από τα πάντα. Κυριότερη πηγή έμπνευσης είναι η ομορφιά πιασμένη χεράκι-χεράκι με την αθλιότητα. Η ανθρώπινη ύπαρξη δηλαδή!»

Vintage, Volume 2;

«Κατά την διάρκεια σων ηχογραφήσεων ετοιμάσαμε πάμπολλα τραγούδια! Η υποσημείωση στον τίτλο Vol.1 απλώς αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας συνέχειας…»

Συνεργασίες

«Θα ήθελα να γράψω για κάποιες φωνές που αγαπάω. Αρβανιτάκη, Αλεξίου, Τσαλιγοπούλου…» Πρόσφατα έγραψε και το «Αίνιγμα» για τον νέο δίσκο της Γαλάνη. «Είχαμε γνωριστεί χρόνια πριν και τώρα τυχαίνει να έχουμε το ίδιο Management. Έτσι έγινε η προσέγγιση. Το «Αίνιγμα» το έγραψα στον δρόμο για το studio. Είναι το μοναδικό πρωτότυπο τραγούδι του δίσκου. Ήταν μεγάλη τιμή!»

Για τον Δίσκο με την Λένα Πλάτωνος

Χρόνια τώρα περιμένουμε τον δίσκο που αυτοί οι δύο ετοιμάζουν. Τον τελευταίο καιρό, όμως δέν ακούμε πολλά γι'αυτόν…

_Πώς έγινε η προσέγγιση;

«Πρίν 4-5 χρόνια και καθώς έπινα μεσημεριανό τσάι με τον πατέρα μου χτύπησε το κινητό μου και στην άλλη γραμμή ήταν η Λένα Πλάτωνος! Της το έκλεισα λέγοντάς της ότι θα την πάρω σε λίγο και γύρισα έντρομος στο σπίτι… Ήταν λές και με είχε πάρει τηλέφωνο ο Bach! Ένα τέταρτο και πολλά σφηνάκια βότκα μετά κατάφερα να πιάσω το τηλέφωνο. Είχα πλέον μια περίεργη μεσημεριάτικη ευθυμία!(Γέλια) Της λέω τι είχε προηγηθεί και αρχίζουμε και οι δύο τα γέλια. Άρχισε να λέει πόσο εκτιμάει την δουλειά μου και εγώ είχα μείνει κάγκελο. Έχω μεγαλώσει με την μουσική της και μου φαινόταν πολύ περίεργο. Εκείνη την μέρα μιλήσαμε τρείς ώρες στο τηλέφωνο και καταλήξαμε σε ένα πράγμα. Δεν ήξερα γιατί με είχε πάρει τηλέφωνο!»

Και εκεί είναι που του ζητάει να συνεργαστούν !

«Πέταξα από την χαρά μου! Έχω μεγαλώσει εγκεφαλικά αυνανιζόμενος σε αυτήν την ιδέα! Τέλος πάντων, δύο μέρες μετά συναντηθήκαμε σπίτι της και ήταν σαν να την ήξερα χρόνια. Πρόσφατα αποφασίσαμε ότι είμαστε Soul Mates!»

Λίγες μέρες μετά επανήλθε στην Γερμανία.

«Της έστελνα στίχους, μου έπαιζε μουσικές και σιγά-σιγά ο δίσκος εξελισσόταν. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι αυτός ο δίσκος ήταν απλώς μια αφορμή για να γνωριστούμε. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη είπα ότι αυτός ο δίσκος έχει προσωπικότητα και το ξεχείλωσαν δημοσιο-γριφικά και με είπαν ψωνάρα ενώ αυτό που εννοούσα ήταν ότι θα ολοκληρωθεί όταν ο ίδιος θέλει!»

Για την Ελληνική Εναλλακτική Μουσική Σκηνή

«Δεν νομίζω ότι υπάρχει! Είναι απλά ένα κατασκεύασμα των δημοσιογράφων. Τι ορίζει μια σκηνή; Εδώ δεν έχουμε αλληλεγγύη! Ο καθένας είναι για την πάρτι του. Μην μου μιλάς λοιπόν για σκηνή γιατί κάτι παθαίνω! Υπάρχουν βέβαια πολλά συγκροτήματα που είναι υπέροχα! Πάντα αδικώ κόσμο όταν με ρωτάνε γι αυτά!»

Και έτσι καταλήξαμε να τον ρωτάω λίγο πιο συγκεκριμένα!
Matisse
Δέν δονούμαι εσωτερικά…Είναι το μοναδικό κριτήριό μου για την μουσική και είναι άκρως υποκειμενικό!
Closer
Τεράστιοι
Film
Πρωτοπόροι και έξυπνοι. Ήταν το πρώτο γκρούπ στην Ελλάδα που εισήγαγε το εικαστικό ντύσιμο. Και ο Δημήτρης (Μπασίστας) είναι καλλιτεχνική ιδιοφυΐα!
Monika

. . .(Παύση). . .

Κοίτα… Έχει ταλέντο, έκανε έναν ωραίο δίσκο αλλα και πάλι δεν δονήθηκα!

Rosebleed
Λάτρεψα το Άλμπουμ τους. Ήταν η ευχάριστη έκπληξη!



«Indie;;; Εγώ δεν σε έβρισα!»

Και εγώ ο ίδιος δεν θυμάμαι ποια ερώτηση τον οδήγησε σε αυτή την αντίδραση!

«Εδώ και χρόνια προσπαθώ να αποποιηθώ τον όρο Indie. Είναι μια άκρως κομπλεξική άρνηση της αλήθειας. Κανείς δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι όλοι θέλουν να γίνουν Ρόκ Σταρ και να γεμίζουν στάδια!» Ειλικρινέστατη απάντηση! Κάποιοι από αυτούς δεν επέκριναν και τους Raining Pleasure στα πρώτα τους βήματα να διευρύνουν το ακροατήριό τους;


_Και οι Raining Pleasure;
Φυσικά και δεν διαλύθηκαν! «Οι Raining Pleasure είναι σαν δεύτερη οικογένεια για μένα! Πώς θα μπορούσαμε να διαλυθούμε! Άλλωστε έχουμε αρχίσει να προετοιμάζουμε και καινούριο δίσκο. Ελπίζουμε να τον έχουμε έτοιμο το Φθινόπωρο του ’10 αλλα αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση υπόσχεση!»
============================
LINKS: www.vassilikos.net, www.myspace.com/vassilikos
============================